ارزیابی عوامل راهبردی زیست محیطی گسترش صنعت طبیعت گردی با روش SWOT (مطالعه موردی پارک ملی کویر)

در دهه اخیر طبیعت گردی  از نظر مفهومی در مجامع مختلف سیاست گذاری و همچنین در نهادهای مربوطه جایگاه ویژه ای داشته و در جهت تاثیر گذاری در دیدگاه های زیست محیطی و توسعه پایدار و همچنین ایجاد درآمدهای ریالی در تولید ناخالص ملی از رشد قابل توجهی برخورداربوده است. در این میان پارک ملی کویر به دلیل برخورداری از چشم اندازهای طبیعی زیبا وغنای تنوع زیستی از توان بالایی برای جذب طبیعت گرد  برخوردار است. هدف اصلی این تحقیق بررسی وضعیت فعلی صنعت طبیعت گردی  در منطقه و شناسایی نقاط ضعف و قوت مدیریت طبیعت گردی  در شرایط حاضر و همچنین فرصت ها و تهدیدهای آتی در منطقه است، تا با ایجاد تغییراتی در روند مدیریت بتوان وضعیت طبیعت گردی  را در منطقه مورد مطالعه بهبود بخشید.روش به کار گرفته شده در این تحقیق ماتریس های ارزیابی عوامل داخلی وخارجی می­باشد، در ابتدا پس از انجام بازدیدهای میدانی مکرر اکثر نقاط قوت و ضعف،  فرصت ها و تهدیدهای طبیعت گردی در منطقه شناسایی گردید. در مرحله بعد براساس نظر بازدیدکنندگان، محیط بانان و کارشناسان به این عوامل نمره وضریب داده شد. سپس امتیازات وزن دار از طریق ضرب امتیاز وضع موجود هر ردیف از عوامل در وزن برآورد گردید.در پایان جمع امتیازات وزن دار که میانگین آن5/2می باشد در هر ماتریس محاسبه گردیدو نمره نهایی در ماتریس  IFE71/2 ، همچنین در ماتریس EFE 86/2محاسبه گردید ودر نتیجه پارک ملی کویر برای گسترش طبیعت گردی  مناسب تشخیص داده شد. لذا توسعه و مدیریت طبیعت گردی  در پارک ملی کویر وتبدیل این منطقه به یکی از قطب های طبیعت گرد ی ایران در راستای مدیریت بهینه زیست  محیطی منطقه وافزایش وارتقای آگاهی های عمومی در زمینه محیط زیست در جامعه لازم به نظر می رسد.